منشا ژاکت

پارچه های ابریشمی، کتان یا پشمی، همه با تار و پود بافته می شوند.ژاکت های بافتنی و بافتنی دو هنر کاملا متفاوت هستند.در مقایسه با ژاکت های بافتنی دستباف و ابریشم و سایر لباس ها، انعطاف پذیری بالایی دارند.ابریشم و سایر لباس ها به سه فرآیند از مواد خام تا لباس های آماده نیاز دارند: ریسندگی، بافندگی و دوخت.ژاکت های دستباف به دو فرآیند نیاز دارند: ریسندگی و بافت.هنگام بافت، علاوه بر پشم، فقط به چند سوزن بامبو نازک نیاز دارید.اگر محصولات بافته شده برای تولید انبوه مناسب تر است، پس بافت برای کار فردی مناسب تر است.
هر فصل بهار، انواع حیوانات شروع به ریختن موهای خود می کنند و در زمستان پشم های کوتاه را برمی دارند و موهای بلندی را که با تابستان گرم سازگار شده است جایگزین می کنند.چوپان ها پشم های ریخته شده را جمع کردند و شستند و خشک کردند.در حین چرا، چوپان روی سنگ نشست و در حالی که پشم را به صورت نوارهای نازک می چرخاند، به گوسفندان علف می خورد.از این نوارهای نازک می‌توان برای بافتن پتو و نمد استفاده کرد و بعد از ریزش آن‌ها را ریسی کرد.یک روز باد شمال شدیدتر می شد و هوا رو به سردی می رفت.یک چوپان، شاید برده ای، لباس نمدی نداشت که از سرما جلوگیری کند.چند شاخه پیدا کرد و تمام تلاشش را کرد تا پشم های دستش را تکه تکه کند.چیزی که می‌توان آن را دور بدنش پیچید تا از سرما در امان بماند، و با رفتن به اطراف، بالاخره حقه‌اش را پیدا کرد، بنابراین بعداً ژاکت را می‌آورد.